İlk olarak 1983'te yaratılan Ron Arad'ın Concrete Stereo, post-endüstriyel estetiğin ikonik bir örneğidir. Beşi bugün büyük uluslararası müze koleksiyonlarında saklanan yaklaşık on stereo ekipman üretildi.
Arad, mimari karakterini vurgulamak veya bilimkurgu görünümü elde etmek için kıyamet sonrası aracı olarak betonu seçti.
Geriye dönüp bakıldığında, Concrete Stereo, yaratıldığı sosyal, politik ve sanatsal çevreye berrak bir rezonans sunuyor. Architectural Association'da öğrenci olarak Londra'ya gelen Arad, “1970'lerde Londra'ya gelmenin cazibesinin bir kısmı, kısmen yıkılmış binaları görmekti. Hala bomba düşmüş alanları ve eski duvar kağıtlarını ve üst üste yığılmış tuğlaları ortaya çıkaran yarı düzleştirilmiş evlerle yeniden yapılanmaları görebiliyordunuz”.
Toplumsal huzursuzluk 1980'ler boyunca İngiltere'nin zıt bir özelliği olarak kalsa da, finansal de-regülasyon kısa süre sonra Britanya'nın bankacılık ve finans endüstrileri için hızlı bir zenginlik yarattı ve bu, Londra'nın orta sınıflarındaki birçok kişiye de etkisi olmaya başladı. Artık bu yeni talihlilere sunulan yeni zenginliğin bir sonucu, tüketici nesnesinin, özellikle de ses ekipmanının bir statü sembolü olarak yükselişiydi.
Ron Arad’ın özgür tavrı, biraz da ailesinden geliyor. 1951’de Tel Aviv’de, sanatçı ve komünist bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelmiş. Kudüs’te Bezalel Academy of Art and Design’da okurken -İsrail’in topraklarını genişlettiği altı günlük- Yom Kipur savaşından sonra dinler çatışmasının getirdiği nefret ortamında ailesinin de insancıl bir İsrail’e olan inancını kaybettiğini anlatır bir röportajında. Silahın ucundaki güce inanmayan Arad, 1973 yılında mezun olduktan sonra Londra’ya taşınmış ve savaş karşıtı rüzgarların estiği bir dönemde Peter Cook ve Bernard Tschumi gibi ünlü mimarların stüdyolarında eğitim gördükten sonra 1979’da Architectural Association’dan mezun olmuş. Daha detaylı bigiyi ahanda buradan alabilirsiniz... Daha fazla fotoğrafı ise burada bulabilirsiniz...
