Dünyada bizimki kadar acayip bir hifi ve müzik e-dergisi var mıdır bilmiyorum. Çok uçuk müzik dergileri var ama işin içerisine hifi girdiğinde müzik çok uçlarda gezin(e)miyor. Almanya'da bir kaç dergide bol bol farklı türlere yer veriliyor. Liste metale kadar uzuyor.
Geçenlerde gecenin bir vakti uykusuzluktan "dur bakalım eski sayılarımızda neler yapmışız" olayına gireyim dedim. Daha ilk sayılarda ele aldığımız albümlerin bir kısmını görünce ben bile şaşırdım. Cahil cesareti gibi bir şey. Bir yanda en sert Norveç black metal albümleri, arayıp bulunamayacak underground albümler, Türkçe albümler, Türk Sanat Müziği, Etnik, Klasik derken el atmadığımız tür kalmamış gibi. Bunlar yetmezmiş gibi derginin ayrı ayrı bölümlerinde farklı türlerde müzik dinleyen yazarların birbirlerinin yazılarına ince ince dokundurması.... Derken liste karmaşıklaşıp, içerisinden çıkılmaz bir hal alıyor.
Daha ilk başlardan beri söylediğim bir şey var. Stereo Mecmuası'nın tüm bu acayipliklerine rağmen binlerce okuyucunun ilgisini çekmesi, yayınlanan yazıların okunmasının sebebi sanırım son derece içten olmamız.
Dediğim gibi bazı albümleri neden yazdığımızı bilmiyorum. İşte onlardan bir tanesi. Antonius Rex'in 1974 yılı albümü Neque Semper Arcum Tendit Rex. Kısada olsa burada biraz bahsetmişim. Şimdi yazımın üzerine bir tuğla daha koyalım.
Dergide bana ayrılmış bölümlerde sık sık müzik konusunda İtalya'ya dikkat edilmesi gerektiğini yazıyorum. Jazz, rock ve bir çok müzik türünde çok ilginç örnekler bulmak mümkün. Öyle ilginç plak şirketleri var ki, o dönemlerde bu albümleri nasıl basmışlar anlayabilmek mümkün değil. İşte onlardan bir tanesi.
Özellikle In Cauda Semper Stat Venenum (Jacula'nın diskografisinden) albümünü dinlediğinizde ne olduğunuza şaşırmanız mümkün. Ortalıkta çok uçlarda gezinen türler yokken Antony Bartoccetti ve ekibi 30 sene sonrasında yapılacakların ipuçlarını vermiş. 1970'lerin başlarında Jacula projesi rafa kalkınca Stereo Mecmuası'nın ilk sayılarında yer verdiğimiz Neque Semper Arcum Tendit Rex ortaya çıkar. Albüm bugün progresif rock sınıflamasına sokulsa da, ortada bambaşka bir vaka var. Gotik veya doom gibi akımların (bugünün popüler kültürü olan Gotik müzikten bahsetmiyorum) ortaya çıkmasından çok önce ortaya çıkan albüm aklın alacağı gibi değil. Sözlerin konusuna girmek hiç istemiyorum. Sanırım çıkabilmemiz mümkün olmayacaktır.
Antony Bartoccetti 2009 yılında For Viam isimli bir albüm yayınladı. Topluluğun müzik kariyeri neredeyse 50 yılı aşmışken, uslanmaya pek yanaşacaklarmış gibi gözükmemekte. For Viam, günümüze göre çok uçlarda sayılmaz ancak 40 yıllık evrimi düşünürseniz ortadaki albümün değeri artıyor. Artmayı bırakın değer tavana vuruyor.
Bugün Black Widow plak şirketi tarafından basılan Pacula ve Anthonius Rex albümleri yüzlerce hatta süper az bulunur olanlar 600 Euro seviyelerinde fiyatlara sahip. Hatta bunlardan bir tanesinin satıldığını görmek bile büyük bir şans. Daha sonraki yıllarda İtalyan Abraxas plak şirketi, Black Widow kataloğundan bazı albümleri tekrar bastı ancak bu sonradan basımlar bile alınabilir fiyatlarda değil. CD olarak da bulmak sorun. Bazı internet sitelerinde dijital formatlarda satışlar var. 1947 yılındaki albümle aynı ismi taşıyan bir şarkıyı bir İtalyan dostumuz Youtube'e eklemiş. Olayın vehametini anlamak için, dark underground müziğe meraklılar bir dinlesinler şarkıyı. Yıla dikkat, 1974!
