June Christy - The Cool School LP
June Christy ilginç bir Amerikalı caz vokalisti. Ülkemizde pek dikkat çekmediğini düşündüğüm Christy, 1925 yılında doğmuş 1990 yılında ise vefat etmiş. Asıl adı Shirley Luster olan Christy, çok sakin bir vokal tekniğine ve ipeksi farklı bir ses tonuna sahip olması ile tanınıyor. Özellikle cool jazz tarzını sevenler bir göz atmalılar. Şarkıcılık kariyeri meşhur Stan Kenton Orchestra'sında başlıyor. 1950'li yılların ortasından itibaren solo kariyerine başlıyor ve ilk albümü “Something Cool” ile önemli bir başarı kazanıyor.
Blues Brothers severlerin en sevdiği kentlerden olan “”Illinois”te doğan Christy, 13 yaşında ilk orkestra deneyimini kazanıyor. Ailecek Chicago'ya taşındıktan sonra Boyd Raeburn ve Benny Strong orkestralarında çalışan Christy, Strong'un orkestrasının New York'a taşınmasıyla orkestradan ayrılmak zorunda kalıyor.
Kariyerindeki asıl önemli adım meşhur Anita O'Day'in Stan Kenton Orkestrasından ayrılması sayesinde atılıyor. Seçmelere giden ve beğenilen June Christy bu yeni adımda ismini değiştiriyor. Kenton orkestrasında "Shoo Fly Pie and Apple Pan Dowdy," "Tampico" ve "How High the Moon" şarkılarına vokaliyle destek veriyor. Bu üç şarkı orkestranın en bilindik şarkılarıdır. Bu arada "Tampico" orkestranın hatta Kenton'un gelmiş geçmiş en çok satan albümüdür.
June Christy 1947 yılından itibaren kendi plağı üzerinde çalışmaya başlıyor. Ancak albüm 1954 yılında yayınlanıyor. 10"lik plağın adı Something Cool. Hiç fena olmayan bir müzisyen kadrosu ile yayınladığı plak bir yıl sonra 12” standart plak formatında yayınlanıyor.
Bu plak aslında bu tarzı sevenler için göz atılması gereken bir plaktır. Bu arada albüm stereo formatının ortaya çıkmasıyla 1960 yılında yeniden kaydediliyor. Bu versiyonu edinmenizi tavsiye ederim...
June Christy - The Cool School LP
Capitol PPAN T1938 LP Pure Pleasure LP
Gelelim “The Cool School” albümüne. 1960 yılında yayınlanan albüm aslında konsept olarak çok ilginç. Albümde June Christy çocuk şarkılarını yorumlamış. Christy'e Joe Castro Quartet eşlik etmiş. Hemen bir ufak not yukarıda gördüğünüz plak kapağındaki afacanlardan mavi önlüklü olanı Christy'nin kızı. Şarkı listesi şu şekilde;
1. “Give a Little Whistle” (Leigh Harline, Ned Washington)
2. “Magic Window” (Jimmy Van Heusen, Johnny Burke)
3. “Baby’s Birthday Party” (Ann Ronell)
4. “When You Wish upon a Star” (Leigh Harline, Ned Washington)
5. “Baubles, Bangles, & Beads” (Robert Wright, Chet Forrest)
6. “Aren’t You Glad You’re You” (Jimmy Van Heusen, Johnny Burke)
7. “Kee-mo, ky-mo” (Bob Hilliard, Roy Alfred)
8. “Scarlet Ribbons (For Her Hair)” (Evelyn Danzig, Jack Segal)
9. “Looking for a Boy” (George Gershwin, Ira Gershwin)
10. “Small Fry” (Hoagy Carmichael, Frank Loesser)
11. “Ding-Dong! The Witch Is Dead” (Harold Arlen, Yip Harburg)
12. “Swinging on a Star” (Jimmy Van Heusen, Johnny Burke)
Albümdeki isimler; June Christy – vokaller. Joe Castro – piyano. Howard Roberts- gitar. Leroy Vinnegar- bas ve Larry Bunker davullar.
Pure Pleasure tarafından basılan plak oldukça ilginç bir seçim. İlk bakışta hadi canım bunlar çocuk şarkısı demeyin. Zaten yukarıdaki şarkıların besteci kısımlarına baktığınızda olayın pek basit olmadığını görebilirsiniz. Şarkılar June Christy'nin ilginç ses tonuyla oldukça etkileyici hale gelmişler. Çok dikkat çekici bir albüm. Plak baskısı neredeyse her zaman ki gibi müthiş. Pure Pleasure için alışılmış bir durum. Farklı bir caz dinlemek isteyenler göz atabilirler....
IIro Rantala - Lost Heroes CD
Iiro Rantala, benim pek izmini duymadığım ama Finlandinya'nın dünyaca ünlü caz piyanisti. ACT plak firmasından yayınlanan şimdilik tek albümü Lost Heroes. Bu albüme geçmeden önce müzisyenden bahsedeyim. Rantala hem caz hemde klasik müzik eğitimi görmüş. Çeşitli topluluklarda çalışıyor olsa da, besteleri bir adım önde gidiyor sanırım. Finli müzisyenlerden oluşan Trio Töykeat ile oldukça fazla sayıda albümü var. Ayrıca Iiro Rantala New Trio gibi üçlülerin yanında solo çalışmaları da var.
ACT plak firmasının solo piyano albümlerinden daha önce sizlere bahsetmiştim. Gwilym Simcock'un Good Days At Schloss Elmau ve Danilo Rea'nın A Tribute To Fabrizio De André albümlerini sizlere ayrıntılı şekilde anlatmıştım. Hatta Danilo Rea'nın müthiş albümü ile alakalı olarak katıldığım bir radyo programında sevgili Aydın Eroğlu ile beraber bayağı keyifli bir sohbet yapmıştık.
Albümü CD çalarıma yerleştirdiğimde yukarıda saydığım albümlerin atmosferinin bir benzerini hemen hissediyorsunuz. Solo caz piyanosu seven müzikseverler bu iki albümü kaçırmamalılar. Hatta birazdan düşüncelerimi sizlerle paylaşacağım “Lost Heroes”u da bir kenara not etmeliler.
Albüme genel olarak baktığınızda 10 şarkıdan oluşan ve her şarkının farklı bir konsepte sahip olduğunu görüyorsunuz. İsterseniz şarkı listesine bir göz atalım ve şarkıları birer birer ele alalım...
1. Pekka Pohjola - 07:36 (Rantala, Iiro)
2. Waltz For Bill - 06:04 (Rantala, Iiro)
3. Can’t Get Up - 03:08 (Rantala, Iiro)
4. Tears For Esbjörn - 05:28 (Rantala, Iiro)
5. Thinking Of Misty - 06:28 (Rantala, Iiro)
6. Jean And Aino - 07:22 (Rantala, Iiro)
7. Donna Lee - 03:36 (Parker, Charlie)
8. One More Waltz For Michel Petrucciani - 04:08 (Rantala, Iiro)
9. Bluesette - 04:04 (Thielemans, Toots)
10. Intermezzo - 05:50 (Rantala, Iiro)
Pekka Pohjola, ünlü bir Finlandiyalı besteci. Rockseverlerin belki tanıyacaklarını düşündüğüm Finli progressive rock topluluğu Wigwam ile de çalışan Pohjola, aynı zamanda klasik müzik eserleri ile de tanınıyor. IIro Rantala kendi ülkesinden çıkan bu besteci için yazdığı şarkıda son derece duygu yüklü notlara yer vermiş.
Waltz For Bill – Bill Evans'ın hatırası için yazılmış bir şarkı. Bill Evans'ın hatırasının yanında onu çok seven Finli bir müzikseverin ölümü de bu şarkıda anılmış. Şarkı ölümcül güzellikte.
Can’t Get Up – Amerikalı bas virtüözü Jaco Pastorius anısına yazılan bu şarkıda Finli piyanisttüm ağırlığı bas notlara vermiş ve bu oktavlarda gezinmiş. Çok ilginç bir çalışma...
Tears For Esbjörn - Tahmin edebileceğiniz gibi Esbjörn Svensson'un beklenmeyen ölümü üzerine yazılan bu şarkı son derece sade yapıda ve son derece sakin. Kuzey cazının etkilerini taşıyan şarkı albümünde genel çizgisini belirliyor.
Thinking Of Misty – Amerikalı büyük piyanist Erroll Garner anısına bestelediği bu şarkıda IIro Rantala o dönemin bol swing'li tarzına atıflarda bulunmuş. Çok fazla abartmadan ana temalar arası sololar ile renklenen şarkı son derece neşeli sayılabilir. Tabii kuzey cazına göre...
Jean And Aino - Fin İç Şavaşına atıflarda bulunan şarkı her haliyle Finlilerin milli bestecisi Sibelius'a atıflarla dolu. Fin İç Şavaşında özellikle çocukların yaşadığı dramı anlatan Rantala bir yandan savaş içerisindeki yaşanan insani duygulara ve aşka da yer vermiş..
Donna Lee. Bir Charlie Parker bestesi olan şarkı aslında Miles Davis eseriymiş. Ancak Parker ile özleşmiş bu şarkıyı çok seven Rantala şarkıyı Art Tatum'a adamış. Durup birkaç kere dinlemek gereken bir düzenleme olmuş. Tüm albüm boyunca sakin tarzıyla dikkat çeken Rantala burada tam anlamıyla kendinden geçmiş. Müthiş!
One More Waltz For Michel Petrucciani – Aslında isminden kendisini belli eden bir şarkı. Son derece ilginç bir tip olan Fransız piyanist Petrucciani'ye adanan eser Rantala'nın hayranı olduğu bir isme yazılmış bir methiye olarak nitelendirilebilir.
Bluesette – Toots Thielemans tarafından bestelenen bu komplike eseri Oscar Peterson'a adayan Rantala onun karmaşık tekniğini son derece dikkat şekilde dinleyicilere ulaştırıyor. Şarkı ve icra birinci sınıf...
Intermezzo – Rantala'nın klasik müzik kökeninin ön plana çıktığı eser Pavarotti anısına yazılmış. Albümün son şarkısı olarak tam anlamıyla bir final niteliğinde...
Albüm neredeyse müthiş olarak nitelendirebileceği bir kayda sahip. Yazının başında yazdığım Good Days At Schloss Elmau veya A Tribute To Fabrizio De André albümlerinden herhangi birini aldıysanız ve hoşunuza gittiyse mutlaka edinin. Şiddetle tavsiye ederim...
Tavsiye Ederim: Death Note
Hazır Anime'lerden bahsetmişken son zamanlarda seyrettiğim en iyi "şey"den bahsedeyim. Benim fazla televizyonla işim olmadığından dizi, film veya programları takip etmem. Arada sırada ilginç olduğuna inandığım ve tavsiye edilen "şey"leri seyrederim.
Death Note, aslında bir manga ve Tsugumi Ohba tarafından yazılıp Takeshi Obata tarafından çiziliyor. Bu manga'dan hareketle yönetmen Tetsuro Araki tarafından çekilen anime dizi özellikle ilk 20-25 bölümü ile beni benden etti. Konu son derece ilginç dizi ile aynı adlı bir not defteri var ve bu not defterine yazılan notlar ile bazı olaylar gerçekleşiyor. Bol bol fantazi öğeleri (işin içerisine Japon tanrıları da karışıyor) satranç gibi hamleler, aksiyon girince ortaya müthiş bir karışım çıkmış...
Ben seyretmek için çoook geç kalmış olsam bile hala el atmayanlar varsa bir göz atabilirler. Tavsiye ederim...
Terminal Filmi ve Harlemde Önemli Bir Gün
Geçenlerde "The Terminal" veya Türkçe çevirisiyle Terminal filmini izledim. Filmde son dönemlerin önemli iki oyuncusu rol almıştı; Tom Hanks ve Catherine Zeta-Jones. Jones'u oldum olası pek beğenirim zaten. Neyse... Film önemli bir film midir bilmem. Hep söylediğim gibi film yorumlayacak bir insan değilim. Genel olarak 1960 veya 70'lerde kalmış bir insanım. Klasik filmleri izlemek bana büyük keyif veriyor. Ama bazen daha güncel filmleri de seyrediyorum işte... Filmin konusu biraz garip. Eski Sovyetler Birliğinden ayrılmış bir ülkeden bir adamcağız babasının vasiyeti üzerine New York'a gidiyor. O sırada ülkesinde bir iç savaş çıkıyor. Bundan dolayı pasaportu iptal oluyor. Amerikalılar ülkeye giriş izni vermiyorlar. Bu yüzden hava alanı terminalinde yaşamak zorunda kalıyor. Yetkililerle bir nevi soğuk savaş halinde devam eden süreçte terminalde çalışanların saygısını kazanıyor. Falan filan... Filmin kısa özeti bu...
Şimdi gelelim benim için önemli olaya. Babasının vasiyeti bir fotoğraftaki tüm caz müzisyenlerinin imzalarını toplamak. Son kalan isim ise, Benny Golson. Bir çok insan böyle bir şeyin üzerinde durmaz ama fotoğrafla ilgili sohbet sırasında öyle isimlerden bahsediliyor ki, bu fotoğraf mutlaka vardır diyerek hemen oturdum bilgisayarın başına. Fotoğraf aşağıda görülebilir bu arada;
Art Kane - A Great Day in Harlem - 1958
Fotoğrafın ismi "A Great Day in Harlem" veya "Harlem 1958" yani Türkçesiyle Harlem'de Önemli Bir Gün diyebiliriz. 1958 yılında fotoğrafçı Art Kane tarafından çekilmiş. O yıl hayatta olan 57 önemli caz müzisyeninin New York'un meşhur Harlem mahallesinde çekilmiş bir fotoğrafı bu...
Fotoğrafı çeken Art Kane, çeşitli dergiler için çalışan bir fotoğrafçı. Döneminin önemli isimlerini çekmiş. Bir kaç fotoğrafını biliyordum ama bu gözümden kaçmış. Mesela Who'nun İngiliz bayrağına sarılmış fotoğrafı çok bilindiktir. Kane'nin çektiği bu fotoğraf caz dünyası içinde önemli. Herhalde bir kez daha böylesine isimleri bir araya getirmek mümkün olmayacak! Bu arada fotoğraf 1959 yılında Esquire dergisinde yayınlanmış.
Art Kane'e adanmış bir web sitesi var. Buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz. "A Great Day in Harlem"in kamera arkasının keyifli fotoğrafları var. Aşağıda görebilirsiniz. Bu arada araya fotoğraftaki müzisyenlerin isimlerini de serpiştireyim...
Art Kane - A Great Day in Harlem Outtake - 1958
Red Allen, Buster Bailey, Count Basie, Emmett Berry, Art Blakey, Lawrence Brown, Scoville Browne, Buck Clayton, Bill Crump, Vic Dickenson, Roy Eldridge, Art Farmer, Bud Freeman, Dizzy Gillespie, Tyree Glenn, Benny Golson, Sonny Greer, Johnny Griffin, Gigi Gryce, Coleman Hawkins, J.C. Heard, Jay C. Higginbotham...
Art Kane - A Great Day in Harlem Outtake - 1958
devam... Milt Hinton, Chubby Jackson, Hilton Jefferson, Osie Johnson, Hank Jones, Jo Jones, Jimmy Jones, Taft Jordan, Max Kaminsky, Gene Krupa, Eddie Locke, Marian McPartland, Charles Mingus, Miff Mole, Thelonious Monk, Gerry Mulligan, Oscar Pettiford, Rudy Powell, Luckey Roberts, Sonny Rollins, Jimmy Rushing, Pee Wee Russell, Sahib Shihab, Horace Silver, Zutty Singleton, Stuff Smith, Rex Stewart, Maxine Sullivan, Joe Thomas, Wilbur Ware, Dickie Wells, George Wettling, Ernie Wilkins, Mary Lou Williams, Lester Young
Art Kane - A Great Day in Harlem Outtake - 1958
Nasıl deli bir liste.. Listeden 4 kişi şu an hayatta.. Benny Golson, Marian McPartland, Sonny Rollins ve Horace Silver
Angle & Curve Kulaklık
Angle & Curve markasını duymamış olabiliriz ancak kulaklık pazarında ilgi çekebilir. Firma klasik hatta retro tasarımlı ilk kulaklık modeli ile dikkat çekmeye aday. 60 Sterlin'lik fiyat etiketi taşıyan ürünün teknik verileri de hiç fena değil. Türkiye'ye ithal edilir mi acaba?
Kaydol:
Kayıtlar
(
Atom
)